Jesus and Mary Chain, Brixton Academy 7 Σεπτεμβρίου

Ο fantasmenios βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσει στους 6 αναγνώστες του την πολυαναμενόμενη ανταπόκριση του fieldmoon για τη συναυλία που δώσανε οι Jesus and Mary Chain, στο Brixton Academy στις 07/09/07. Ο καλός ανταποκριτής μας μεταφέρει στο κλίμα της συναυλίας, ενώ παράλληλα αποτυπώνει με εύστοχες παρατηρήσεις την κατάσταση που επικρατεί στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου βασιλείου. Για να διαβάσετε όλο το κείμενο χρειάζεστε 25 λεπτά, ένα χάρτη του Λονδίνου, ένα κομπιουτεράκι, 8-9 μπίρες, και ένα στέρεο να παίζει το psychocandy..

“Marcel Proust, French writer, total loser, never had a real job, unrequited love affairs, gay, spend twenty years writing a book almost no one reads, but it is also the greatest writer after Shakespeare … Anyway… He gets down at the end of his life and he looks back and decides that all those years in suffering those were the best years of his life, they made him who he was, and the years that was happy, total waste …he didn’t learn a thing …”

From Little Miss Sunshine *

“Dismal failure is if you had an idea, you didn’t plan it very well, you executed it really poorly, and after you failed, you felt sorry for yourself. Noble failure is if you had an idea, you planned it well, you executed it well, it failed. And then you said, “What can we learn from this”

David Pottruck**

Αυτές οι δύο απόψεις ίσως περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο τις δύο διαφορετικές φιλοσοφίες που επικρατούν στο Λονδίνο , που διαχωρίζουν την Liverpool street και το City ** από το Camden Town και το Shoreditch*, to Brixton* από το Chelsea ** , του βγάζω 30000,90000,120000 λίρες ,σε δύο χρόνια θα βγάζω τα διπλάσια , έχω lcd οθόνη, σπίτι με κήπο, περιμένω την Παρασκευή να λιώσω στο ποτό για να την πέσω στο πρώτο βλαχοξέκολο που κυκλοφορεί**, από το ζω σε μια πόλη με ενδιαφέροντες ανθρώπους και μέρη , με ελεύθερη είσοδο στα μουσεία, με εκθέσεις σε κάθε αποθήκη που μπορεί να χωρέσει ένα πίνακα ή ένα installation, με live στην pub της γειτονιάς , με μεταχειρισμένα βιβλία μίας λίρας και με βινύλια … άπειρα βινύλια … *

Πάντα αυτά τα δύο πράγματα μου έρχονται στο νου όταν σκέφτομαι τις επανασυνδέσεις. Είναι για τις τελευταίες δόσεις του δανείου ή για τις τελευταίες πινελιές δημιουργικότητας; Δύσκολα πράγματα να απαντηθούν όταν απέναντι σου έχεις ένα συγκρότημα που έχει αποτελέσει το σάουντρακ της ζωής σου για 12 και βάλε χρόνια … Άλλωστε πόσα συγκροτήματα μπορούν να μπουκώσουν τα ηχεία του Pop , του Berlin , του Nayia με κομμάτια σαν το Snakedriver ? Πολλά … αλλά όλα είχαν για πάτημα τους Jesus and Mary Chain …

Και ακόμα πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα όταν βλέπεις τους αδερφούς Reid να ξεπροβάλουν επί σκηνής, cool as always , με τον Jim να έχει αφήσει προ πολλού την πλούσια κόμη που χτυπούσε στο ταβάνι, με τις άσπρες τρίχες να βγάζουν κυβέρνηση , όπως άλλωστε και σχεδόν σε όλους εμάς που ήμασταν πρώτοι σειρά στο live. Φυσικά κανένας με 30 λίρες εισιτήριο δεν περίμενε τους Jesus να αφήσουν ανοιχτούς τους ενισχυτές για 15 λεπτά, new wave punk-ιδες από κάτω να πετάνε μπύρες και να ουρλιάζουν , και μετά να την κάνουν… αλλά φυσικά περίμενες να ήταν Just Like Honey … και ήταν μέχρι τελευταίου riff.

Μαχαιριά στην καρδιά και ξεκίνημα με Never Understand συνέχεια με Ηead on , Blues from a Gun , Side walking , Far gone and out και Cracking Up όπου μπορούσες να κρατήσεις μία αξιοπρεπή στάση, μέχρι τις στιγμές που τα πράσινα λαμπάκια στο πίσω μέρος της σκηνής άρχιζαν να ανάβουν και το μαχαίρι άρχισε να φτάνει βαθιά στο κόκκαλο όταν τα πρώτα ακόρντα από κομμάτια εξολοκλήρου από τα Pshycocandy και Darklands άρχισαν να ξεχύνονται στο χώρο … Μαγεία … Some Candy Talking , April Skies , Just Like Honey … ραδιόφωνο , ταξίδια με το τρένο , φίλοι , ποτά , το σοκ όταν το ακούς για πρώτη φόρα , σχέσεις, χωρισμοί, ιδανικό τελείωμα βραδιάς , velvets, ο χρόνος κυλάει, έχεις μεγαλώσει αυτό όχι , ίδιο και απαράλλακτο όπως όταν το άκουσες στα 16 … You Trip Me Up … για τα καλά … Encore με Darklands … συνέχεια με ένα από τα καλύτερα κομμάτια που μπορεί να χαρακτηρήσει το νησί αυτό το καλοκαίρι το Nine million rainy days … αποτελείωμα με Reverence … Ανάμεικτα συναίσθηματα … φώτα …
Στον δρόμο για το tube συζητούσα με έναν Άγγλο που τους είχε δει 12 φορές αν ήταν τόσο καλοί όσο παλιότερα , μου είπε πως ναι, με ένα πλατύ χαμόγελο … Μπορεί και να ήταν , αλλά είμαι σίγουρος ότι για τον τότε πιτσιρικά που τους είχε δει στα 18 του σε μία pub της Γλασκόβης με ελεύθερη είσοδο , οι Jesus and Mary Chain θα είναι ένα πάντα ένα συγκρότημα που έχει μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο και θα τους θυμάται κάπως έτσι …

δηλαδή ακριβώς όπως πρέπει να είναι και να ακούγεται ένα συγκρότημα για να σου αλλάξει τη ζωή …

By fieldmoon