Δεν έγραψα βιρτουόζος (μπράβο μου) | Colin Stetson στο Gazarte 19/10

 

 Άντε να γράψεις για αυτό το πράγμα. Δείτε τη φωτογραφία. Κάντε ζουμ και δείτε τα μικρόφωνα που έχει πάνω το σαξόφωνο του Stetson. Έχει περάσει μια εβδομάδα και ακόμα δεν μπορεί να πιστέψει ο Φαντασμένιος πως η ωριαία του εμφάνιση δεν είχε προηχογραφημένα μέρη. Γενικά για αυτό το λαηβ θα γραφτούν φοβερές υπερβολές και φράσεις με περίεργες λέξεις που θα προσδιορίζουν ατμόσφαιρες, δυστοπίες και λοιπά και λοιπά, που θα ακούγονται λόγια αλλά στην πραγματικότητα δεν θα βγάζουν κανένα νόημα. 

Ο ήχος ήταν απίστευτος, σαν να ακούς το CD, και οι προβολές από πίσω και αυτές λαηβ, είναι όλα τέλεια, δεν πρέπει να έχει συγκεντρωθεί τόσο πολύ ταλέντο σε τόσο μικρό χώρο ξανά. Η τεχνική προκαλεί δέος αλλά δεν ήταν να παίξουν και 2η μέρα οι Godspeed You! Black Emperor; Τέτοια ώρα θα παίζανε το Cliffs Gaze. Ο άλλος εκεί πάνω παλεύει με κάθε του κύτταρο για να πετύχει τον ήχο που δεν θα πιστέψει ποτέ κανείς και εσύ ρε Φαντασμένιο σκέφτεσαι τους GYBΕ επειδή πριν από 24 ώρες τα μάτια ήταν δακρυσμένα και η τρίχα κάγκελο, κοίτα ρε εδώ τι γίνεται, είναι μέσα όλοι οι εστετ της σύγχρονης μουσικής. Και να, αυτό που παίζει τώρα θα ήταν τέλειο για πριν από τους GYBE. 

Ξεκόλλα ρε Μένιο κούρασες, συγκεντρώσου. Συγκεντρώσου όπως οι κύριοι που έβλεπαν το σαπορτ, τον κυρ Jay Glass Dubs και τους ενοχλούσες επειδή μίλαγες. Φαντασμένιο εδώ είναι γκαζάρτε, τα πράγματα είναι σοβαρά, υπάρχει επίπεδο, υπάρχουν άνθρωποι που το επιπέδο τους και ο βαθμός συγκέντρωσης τους είναι τόσο ψηλά που προτιμούν το σαπορτ από αυτά που έλεγες (και πραγματικά μπράβο τους). Όλοι ξέρετε τι έλεγε ο Φάντα. Είναι πραγματικά φοβεροί οι κύριοι, μπράβο τους και πάλι. Και ο Stetson υπέροχος, ειδικά στα δύο τελευταία τραγούδια εξύψωσε το απόκοσμο (sic = εδώ έχουμε τη συνεισφορά του Φαντασμένιου στις φράσεις που δεν βγάζουν νόημα και θα γραφτούν για αυτό το λαηβ).  Αλλά αυτό εδώ μοιάζει νομοτελειακό, είναι τέτοιο το επίπεδο, φαίνεται από τα υπέροχα μαύρα κομψά ρούχα, από το πως κρατάνε το πιγούνι τους, οι προσεγμένες εκφράσεις θαυμασμού που παίρνουν τα πρόσωπα τους, είναι πολύ εκλέκτικ η φάση και πολύ τέλεια και τόσο αβαντ που δεν ακούστηκε ούτε μια λευτεριά στην Παλαιστίνη. 

Σε έναν ιδανικό κόσμο θα έπρεπε να σκάσει ο Πετρολούκας Χαλκιάς, να του κολλήσει ένα 50ικο στο σαξόφωνο και να του πει, παλικαράκι μου είσαι ωραίος, παίξε τώρα και το "ένα βράδυ βγήκε ο χάρος" να γίνουμε.