Arab Strap doing what Arab Strap does / As Days Get Dark

Την περασμένη εβδομάδα οι Mogwai ήταν #1 στην Αγγλία, ανακοινώθηκε νέος δίσκος gybe και στα ηχεία του Φαντασμένιου παίζει ο νέος δίσκος των Arab Strap. Θα μπορούσε να είναι μια ακόμα φαντασμενίαση περί ουτοπίας ή ένα φλασμπακ στο 1999 με μπόλικο ποστ ροκ και γκουμομπασινάδες που ντάξει κλαην μαην ούτε τότε δεν είχαν χτυπήσει ταυτόχρονα αυτοί οι τρεις. Αλλά όχι, είναι 2021, το λέει και το κινητό "Greece 2021". Δεν έχουμε ουτοπία έτσι, ουτοπία θα ήταν να έγραφε "Fantasmenios 2007-...", και γιατί όχι; Το fantasmenios.blogspot.gr έχει πια χιλιάδες χιτς κάθε μέρα και είναι πιο επιδραστικό από ποτέ - #1 οι Mogwai λέμε. 

Δεν είναι απλό που κάποιος αποφάσισε να γράφουν όλα τα κινητά "Ελλάδα 2021"- στην πραγματικότητα επιβεβαιώνει πως αυτή η χώρα είναι σε εμφύλιο 200 χρόνια. 200 χρόνια αυτοί και εμείς, και τώρα αυτοί είναι ξεκάθαρα στα πάνω τους και δεν έχουμε και τον Θόδωρα τον Αγγελόπουλο να μας πετάξει μια τριλογιάρα να τα βλέπουμε μετά από χρόνια και να κάνουμε αναλύσεις για τις χαμένες ευκαιρίες. Περιοδείες Φρειδερικής, υπερπαραγωγές χούντας, Ελλάδα 2021 και συνεχίζουμε. Ευτυχώς που η ιστορική συγκυρία με το παγκόσμιο κοβιντοδράμα μας προσφέρει παλιοποστροκάδικη παρηγοριά.

 

Στην πραγματικότητα θα μπορούσε αυτό το ποστ - το οποίο παρεμπιπτόντως είναι δισκοκριτική για το νέο δίσκο των arab strap - να είναι αντιγραφή επικόλληση  από το προηγούμενο για τους Mogwai, χωρίς φυσικά τη διαπίστωση πως αντιγράφουν τους Smashing Pumpkins. Όχι πως δεν θα είχε ενδιαφέρον κάτι τέτοιο, αλλά οι Arab Strap είναι οι Arab Strap, και οι Arab Strap παίζουν πάντα Arab Strap, δεν αντιγράφουν και δεν αντιγράφονται. Από το σημείο μηδέν έβαλαν τον εαυτό τους στη μουσική το οποίο είναι τέλειο για όλους τους προβληματικούς που έχουν εθιστεί στον σαρκασμό. Και λογικά είναι τέλειο και για τους ίδιους τους Arab Strap που κυκλοφορούν δίσκο μετά από 200 χρόνια με μια άνεση αλά Κούγιας μπρος στο μικρόφωνο "δες πως θα πετάξω τη μεγαλύτερη μαλακία που έχει πει άνθρωπος". 

Με τα χιλιάδες κλικ ήρθε όπως ήταν λογικό και απαίδευτο κοινό, που νομίζει πως τα γράφει μπερδεμένα ο Φαντασμένιος και δεν ξέρουν αν του αρέσει ο δίσκος ή όχι. Βασικά σύμφωνα με τα μηνύματα που λαμβάνει ο Φαντασμένιος ισχύει ο κανόνας "σκέψου το αντίθετο".

Τι σχέση έχουν οι Arab Strap με τα 200 χρόνια της Ελλάδας; Δεν χρειάζεται πάνω από λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβει κάποιος πως Το As Days Get Dark (βλέπουμε κάποια χαμόγελα στο βάθος) είναι ένας ακόμα επικός κωμικοτραγικός δίσκος (κάποιες έχουν σηκωθεί και χειροκροτούν) από τον κύριο κάφρο και τον κύριο λυπημένο. Βέβαια όπως έχει γραφτεί ξανά σε αυτό το Blog, οι δίσκοι των Arab Strap είναι σαν την κυριακάτικη λειτουργία. Είναι πολύ πιθανό να μην πάρεις χαμπάρι τι γίνεται αν δεν την παρακολουθήσεις προσηλωμένη στο βιβλιαράκι. Οπότε η κανονική δισκοκριτική θα γίνει περίπου στο 5ο σκληρό λοκντάνουν. 

Από τις πρώτες ακροάσεις ο Φαντασμένιος σημειώνει την ξηγημένη έναρξη, I don’t give a fuck about the past, our glory days gone by, τα πνευστά στο Another Clockwork Day και τα βιολιά στο Fable of the Urban Fox, ενδεχομένως ό,τι έχει μείνει στο συρτάρι από τον αδικοχαμένο Lucky Pierre. Στο Another Clockwork Day ο Moffat ακούγεται σαν τον Boy και κάπως έτσι λύνεται στο μυαλό του Φαντασμένιου το μεγάλο μυστήριο, "τι σκατά σκεφτόταν αυτός που έβαλε τους Mary and the Boy σαπορτ στους Arab Strap το 2004;" Όλα σιγά σιγά ξεκαθαρίζουν λες να είμαστε στο τέλος.

Τα Bluebird και Tears on tour είναι τραγούδια Philophobia, οι κιθάρες στα Kebabylon και  I was Once a Weak Man, Malcolm Middleton εγώ θα σε αγαπώ και μη σε νοιάζει. Κάπου εδώ να πούμε πως είναι δίσκος που δεν ξεμπερδεύεις εύκολα ε. Το I was Once a Weak Man έχει κανονικό διεγερτικό ρεφρέν και κλείνει με τη φράση "Mick Jagger does it, and he is older than me". Και σκέφτεται ο Φαντασμένιος, πως θα γίνει ρε πούστη μου να τους γαμήσουμε τους άλλους και να βάζουμε πάνω στο κινητό "σας γαμάει ο Λέτο".  "Keep on rolling" λέει ο κύριος κάφρος στο sleeper και από πίσω παίζει η πενιά, και τέλος μια κάποια κάθαρσις με το Just Enough.