King Khan λαηβ | rock 'n' roll against facism

Στο στοίχημα η πρόβλεψη ΧΑΜΟΣ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ  έδινε απόδοση 1.05, και φυσικά οι μπούκηδες δεν έχασαν τα λεφτά τους. Όσοι είχαν βρεθεί στο άντε γαμήσου χρυσή αυγή πρώτο λαηβ του King Khan πριν δυο χρόνια στο plissken, ήσαν σίγουροι πως σε πιο μικρό χώρο ο θεούλης θα τα κάνει άνω κάτω όλα σε ρυθμούς τραμ τραμ (=εύκολα αλά Μανώλης Μαυρομάτης). Όσοι τον είχαν χάσει το 2012, ήρθαν το περασμένο Σάββατο, καθώς είναι μικρός ο κόσμος και είναι δύσκολο να είχες λόγο να μην είσαι εκεί την πρώτη φορά και ταυτόχρονα να μην έχεις ένα φίλο να σου μιλάει με τις ώρες για το μεγαλείο του King του Khan. Ένας κόκκος από το μεγαλείο της αντισυμβατικότητας, του αντικομπλεξισμού, του πάθους, της ενέργειας, του σαρκασμού, του γαμησεταόλα, της καύλας, της αγάπης, της γραφικότητας, της ευρηματικότητας αποτυπώνεται στη φωτογραφία. 

Ήταν όλα μια χαρά και αντιφασιστικά, αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερα. Αν ο Φαντασμένιος πεθάνει σε μια-δυο ώρες θα πάει με την απορία "πώς είναι δυνατόν να μη γίνεται stage invasion σε τέτοιο λαηβ;". Αν δεν πεθάνει ο Φαντασμένιος τις επόμενες ώρες και αν είναι τυχερός και ζήσει ακόμα δυο χρόνια, λογικά θα το δει το stage invasion στο επόμενο λαηβ του γίγαντα King Khan. Αν αυτό μάλιστα είναι με τους πιο γκαραζιάρηδες bbq, τόσο το καυλύτερο. 

Στα του λαηβ πέρα από τα γνωστά αυθεντικά και αγαπημένα ο King Khan έκανε ένα πετυχημένο πέρασμα από το Ghost Rider των Suicide, το οποίο αν ο Φαντασμένιος έγραφε σε κάνα σαητ της προκοπής θα χαρακτήριζε ως "απρόσμενο". Στο τέλος έκανε και το γνωστό τρικ καθίστε όλοι κάτω και με το τρία πηδήξτε στον αέρα. Γνωστά κόλπα διάδρασης που τρελαίνουν το κοινό, στα οποία μανούλα είναι ο Dan Deacon. Σίγουρα και ο Dan Deacon από κάποιον άλλο θα έχει πάρει την ιδέα αλλά κάπου πρέπει να μπει μια τελεία γιατί θα φτάσουμε στον King Khan και την Εύα. 

Πριν το χαμό εμφανίστηκαν οι Wall of Death,  οι οποίοι στην κλίμακα Brian Jonestown Massacre πιάνουν κάτι παραπάνω από τη βάση. Αν η True Detective τρέλα-μόδα συνεχιστεί δεν θα ήταν απίθανο να είναι από τις μπαντες που θα αποκτήσουν δική τους σελίδα στη Wikipedia.

~~~~~~~~o~~~~~~~~

εκπομπάρα από τις λίγες:

Ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα |16-03-2014 by Fantasmenios on Mixcloud

Crystal Stilts | μια βραδιά στο peach pit after dark

 Το ημερολόγιο λέει 11-03-2014 αλλά ο Φαντασμένιος είναι στις 08-03-2015. Ο Φαντασμένιος ακούει το νέο δίσκο (μεθεπόμενος για εσάς) των The Men (σε παραγωγή Bono) και προσπαθεί να σκεφτεί τι έκανε πέρσι τέτοια μέρα.  

Χμ ήταν Σάββατο. Εμμμ ήταν εκείνο το Σάββατο με τις 13 μπύρες και τα 40 ουίσκια; Μμμμ είναι εκείνο το βράδυ που όταν γύρισε είδε ένα δέντρο να πέφτει πάνω σε ένα αμάξι (η θέση λουκούμι της γειτονιάς ήταν καταραμένη τελικά). Ναι ήταν εκείνο το βράδυ, αλλά πως ξεκίνησαν όλα; Χμ να ένα εισιτήριο με ημερομηνία 8.3.2014 "ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗ". Ααααα λαηβ στο γκαγκάριν με τους χμμμμμ. Μμμμμ. Εμμμ. Οοοο να ένα εισιτήριο  που γράφει Crystal Stilts. Έχει δει ο Φαντασμένιος τους Crystal Stilts;;; Εεεεε να και το βιβλιαράκι από το primavera 2009 με υπογραμμισμένους τους Crystal Stilts. Άρα τους είχε δει ξανά, μάλιστα ήταν στη σκηνή όπως μπαίνεις δεξιά, εκεί που πλακώθηκαν οι Wavves. Ήταν μέρα, έπινε μπίρα, και πίσω του στεκόταν ο Δασκαλόπουλος. Το λαηβ; Φόραγαν μαύρα, είχε ένα αεράκι, ο Δασκαλόπουλος φόραγε κίτρινο μπλουζάκι και έχουν περάσει έξι χρόνια! Που να θυμάται ο έρμος ο Φαντας. 

Στο γκαγκάριν πως ήταν; Ε πώς να ήταν; Μια χαρά ήταν. Όλος ο καλός ο κόσμος και αυτοί εκεί να παίζουν μπρος από ένα βιντεάκι που έπαιζε και αυτό. Αν οι Stilts παίζανε κάνα μισάωρο λιγότερο και το βιντεάκι καμιά ώρα λιγότερη θα ήταν ακόμα καλύτερα. Πήγανε να κάνουν και χιούμορ αλλά ήταν αποτυχημένο, και το λέει ο Φαντασμένιος αυτό, που διαβάζει αρκετά χρόνια raggedy και έχει εντρυφήσει στο αποτυχημένο χιούμορ. 

Το καλό ήταν ότι είχε όλο τον καλό τον κόσμο (2η φορά για εμπέδωση). Σαν να είμαστε στο Beverly Hills και να βγήκαμε Σάββατο βράδυ, οπότε ας πεταχτούμε μια δίπλα στο after dark μπας και παίζει τίποτα καλό (όπως τις προάλλες που είχε Flaming Lips). Μια χαρά οι Crystal Stilts για τέτοιες περιπτώσεις, και ακόμα καλύτερα για το σπίτι. Στο στέρεο τα σπάνε. Στη σκηνή με τον τραγουδιάρη να αντιγράφει τον Liam Gallagher, με τα χεράκια στην πλάτη, δεν υπάρχουν προοπτικές. 

Πριν τους "πιο αδιάφοροι και από τους Victory Collapse" εμφανίστηκαν οι Victory Collapse!!! Οι οποίοι είναι φοβεροί οργανοπαίχτες και έχουν πολύ ωραία πουκάμισα. Στην Ελλάδα αλλά και παντού στον κόσμο το πουκάμισο είναι σημαντικό. Καλό είναι να έχεις και κάνα καλό τραγούδι, όπως αυτό με το οποίο έκλεισαν το σετ, αλλά το πουκάμισο είναι που θα μετρήσει στο τέλος. Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο πως διαβάζετε ένα μπλογκ και όχι λαηβ ρηβιου με προσκλησούλα για το χιπι χιπι σαητ. Αυτό σημαίνει:

1. Πως αυτός που το γράφει είναι άσχημος

2. Πως γράφει μαλακίες γιατί δεν έχει πάει στο πανεπιστήμιο της δημοσιογραφίας 

3. Πως όταν γνωρίσει από κοντά τους Victory Collapse θα κάνει την κωλοτουμπαρα του

  

~~~~~~~~~o~~~~~~~~~

εδώ μια εκπομπή αν θέλετε να την ακούσετε.

Ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα | 09-03-2014 by Fantasmenios on Mixcloud

Οι Black Rebel Motorcycle Band είναι υπερτίμιοι διασκεδαστέ | Αθήνα 4.3.2014

Οι BRMC αν και 15 χρόνια στο κουρμπέτι εμφανίστηκαν ορεξάτοι και γεμάτοι ενέργεια.  Απέδειξαν πως έχουν και τα τραγούδια αλλά και την εκτελεστική ικανότητα να ξεσηκώσουν χιλιάδες κόσμου και να κρατήσουν το ενδιαφέρον αμείωτο για σχεδόν δυο ώρες. 
Στον Φαντασμένιο αρέσουν οι μπάντες που στα λαηβ δεν αρκούνται σε μια πιστή (ή όσο πιο πιστή μπορούν) αναπαραγωγή των στούντιο ηχογραφήσεων. Για παράδειγμα οι BRMC στο αγαπημένιο six barrel shotgun τράβηξαν τη γέφυρα του τραγουδιού πάνω από τρία λεπτά (!) δίνοντας έτσι  επική ώθηση στο τελικό ξέσπασμα (παλιό κόλπο που έχει τερματίσει με το λαηβ you made me realize ο Shields). Ενδιαφέρον και αρκούντως φασαριόζικο το φινάλε του whatever happened to my rock n' roll όπου έγινε ο χαμός, ενώ στο sell it οι κιθάρες σκούξανε όπως αρμόζει σε αυτή την κομματάρα. 
Επίσης ο Φαντασμένιος είναι χαρούμενος όταν πάει σε λαηβ και η μπάντα του πασάρει ένα νέο αγαπημένο τραγούδι. Μπορεί από τα slow να έμεινε εκτός setlst τo λατρεμένιo sweet feeling αλλά η εκπληκτική εκτέλεση του complicated situation θα μείνει στην ιστορία και ρίχνει φως στη μαύρη τρύπα της δισκογραφίας των BRMC (βλέπε Howl και baby 81). 
Από τα βρωμοπαθιάρικα δεν είπαν τα rifles και aya αλλά θα τα πουν του χρόνου. Γιατί στην πραγματικότητα εκτός από τον κόσμο που ξεφάντωσε και λογικά έχει γεμίσει το facebook με κουνημένα βίντεο και άθλιες φωτογραφίες, το λαηβ ευχαριστήθηκαν και οι BRMC. Καθότι όπως έχει ξαναπεί σοφά ο Φαντασμένιος το αθηναϊκό κοινό που βλέπει ένα λαηβ το εξάμηνο (και αν) είναι λογικό να κάνει παλαμάκια, να σηκώνει αναμμένους αναπτήρες (συνέβη) και να κάνει συγκροτήματα, που εις την δύσιν θεωρούνται δευτεράτζες, να νιώθουν ρολιγκ στοουνς. Και υπό τέτοιες συνθήκες, είναι λογικό η μπάντα να απολαμβάνει ακόμα και τραγούδια κράχτες που μάλλον έχει βαρεθεί να παίζει (ίσως το red eyes). Όταν δε γρατζούνισαν για την πάρτι τους, μπορεί τα κινητά να μείνανε κάτω αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν ήταν συνταρακτικοί (american x). Συνταρακτικοί; Κάτι δεν πάει καλά με αυτό το ποστ.

~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~

Ακολουθεί το πραγματικό, το αυθεντικό και τεκμηριωμένο λαηβ ρηβιού

Την τσαγκαροτρίτη που πέρασε και παρά τα ακραία καιρικά φαινόμενα 3000 πιστοί της ροκεντρολ έδωσαν βροντερό παρόν (έκαναν το attend πραγματικότητα) στο λαηβ της μπάντας που κατέκτησε τη θέση #93 στη φετινή Blogovisione (#1 ο Ring, #9 o Fantas). 
Ο ήχος ήταν μέτριος αλλά δεν έχει σημασία καθώς το ερώτημα ήταν whatever happened to my rock n' roll και όχι ποιοι είναι οι νέοι Radiohead. Το ροκ εντ ρολ πάνω στη σκηνή σε αφθονία αλλά από κάτω μόνο κάτι ψιλοναρκωτικά, μηδέν αλκοόλ, τσιγαρίλα και άπειρο μπουρου-μπουρου. Ντάξει, τώρα με την κρίση βγαίνει ο άλλος μια φορά το μήνα, θέλει να τα πει. Είχε και πολλούς ενθουσιώδεις νεανίες αλλά απογοήτευση, δηλαδή κινητό και παλαμάκια σε πλήρη συμφωνία με το διαφημιστικό πανό για εμφιαλωμένο νερό!. Όχι ότι ήταν καλύτερα στο προηγούμενο λαηβ, τότε που ο Φαντασμένιος ήταν νέος και ήταν οκτώ μίλια ψηλά και δεν θυμάται τίποτα. (Αλλά ήταν).
Το σημαντικότερο από το προχθεσινό ηβεντ ήταν πως ο black rebel έσκασε στη σκηνή με κουκούλα και επιδόθηκε σε κιθαριστικούς επιδειξισμούς λες και δεν είχε δει αυτό. Ξεκάθαρη αντιγραφή και καλεί ο Φαντασμένιος κάποιον από τους 3000 να βγει αν θέλει να διαψεύσει τα περί του αντιθέτου. 
  

{η φωτoγραφία είναι από το fb των brmc}

Τα τρομερά παιδιά του lo-fi

Ποιες είναι οι πρώτες μούρες στο πεδίο της τέχνης και πιο συγκεκριμένα στην κατηγορία της λεγόμενης σύγχρονης μουσικής; Υπάρχουν τίποτις νέες φάτσες που εκπέμπουν έμπνευση; Για να καταλάβετε που το πάει ο Φαντασμένιος, πριν από ακριβώς είκοσι χρόνια το Loser του Beck άφηνε με ανοιχτό το στόμα τον Thurston Moore την ίδια ώρα που το MTV έλιωνε την κασέτα με το βιντεοκλίπ του. Την ίδια χρονιά οι Pavement του Stephen Joseph Malkmus σημαίνουν τη λήξη του grunge πανηγυριού τραγουδώντας Cut Your Hair στο δίσκο τους με τίτλο  Crooked Rain, Crooked  Rain. Οι μουσικοκριτικοί της εποχής παραληρούν ενώ η λέξη genius γίνεται απαραίτητο αξεσουάρ στα κείμενα όπου αναφέρονται τα ονόματα των Malkmus και Beck. 

Δυο χρόνια μετά ο Beck μεγιστοποιεί τις προσδοκίες με το οριακό odelay, ενώ ο Malkmus μετά το grunge βάζει και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της Brit Pop ως βασικός υπεύθυνος της μουσικής μεταστροφής των Blur. Η ανεξάρτητη αμερικάνικη σκηνή βρήκε τους μεσσίες της και το lo-fi ήταν στα high του όταν εμφανίζονται συγκροτήματα όπως οι eels με το επικό beautiful freak. Οι μόδες είναι για να περνάνε και οι ελπίδες για να διαψεύδονται. Κάθε νέα κυκλοφορία του Beck σχεδόν απογοήτευε τον νεανία Φαντασμένιο αλλά μετά από μερικούς μήνες η τάξη επανερχόταν και η ιδιοφυΐα του καλλιτέχνη επιβεβαιωνόταν χωρίς βέβαια να φτάσει σε odelay επίπεδα. Ο Malkmus όντας πιο παραγωγικός "φθάρθηκε" πιο νωρίς αλλά σε καμία περίπτωση δεν ακύρωσε την αξία του που φέρει η υπογραφή του. 

Το 2011 ο Beck ανταπέδωσε τους 2-3 ύπνους που είχε ρίξει το '93 στον καναπέ του Malkmus αναλαμβάνοντας την παραγωγή του δίσκου Mirror Traffic με αποτέλεσμα κατώτερο του αναμενόμενου. Και τσουπ στις πρώτες μέρες του '14 επιστρέφουν. Οι κλισεδιάριδες θα πουν πως ωριμάσανε, οι κακεντρεχείς πως είναι ντεμοντέ και ο Φαντασμένιος πως "όλα καλά είναι, όλα χρειάζονται". Διότι η μουσική δεν είναι μόνο για όταν είσαι ερωτευμένος και δεν σου κάθεται το γκομενάκι ή για όταν είσαι κατεστραμμένος επειδή σε σούταρε η μόνη αγάπη. Η μουσική δεν είναι μόνο για να χορεύεις στο κλαμπ ή να σπας τα ATM. Δεν είναι μόνο για να κρατάς την ποτάρα και να κάνεις υφάκι στο μπαρ. Ο δίσκος του Beck είναι για τις πιο "αδιάφορες" ή και πιο εκνευριστικές στιγμές της μέρας. Είναι για το πρωινό ξύπνημα ή για τα τελευταία 20 λεπτά πριν τον ύπνο. Είναι για το μισάωρο που βαριέσαι και δεν έχεις τι να κάνεις και κοιτάς το κρεβάτι. Μια από τα ίδια και ο Malkmus. Ο Φαντασμένιος προτείνει το δίσκο για εξορμήσεις στο σουπερ μαρκετ, εκεί όπου τα παιχνιδιάρικα φωνητικά και οι Marquee Moon κιθάρες θα κάνουν πιο ευχάριστη την αποφυγή των "θέλετε να δοκιμάσετε αυτό το σουπερ ζαμπον;". Ο δίσκος κλείνει με το πανέμορφο και αλά pavement παιχνιδιάρικο "Surreal Teenagers". Οι μουσικοί "επαναστάτες" του χθες είναι οι "κλασικοί" του σήμερα και δεν είναι χιπ και δεν θα μπουν σε λίστες αλλά δεν μοιάζει και πολύ πιθανό να τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Αυτό που τους νοιάζει είναι να γράφουν μουσική που τους αρέσει. Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα καθώς δεν υπάρχει ούτε υποψία εξαναγκασμού στις συνθέσεις. Ποιοι είπαμε πως είναι οι μεσσίες του 2014;

~~~~~~~~~~~o~~~~~~~~~~~

εδώ μια πρόσφατη και άκρως ενδιαφέρουσα διασκευή(;) των Stephen Malkmus & The Jicks στα Golden Age και Debra του Beck.