Τι είναι τα ακραία μουσικά φαινόμενα; Είναι ένα μπλογκ θα πείτε, αλλά τι είναι επί της ουσίας τα ακραία μουσικά φαινόμενα; Θα πείτε πως είναι ο Φαντασμένιος. Αλλά ο Φαντασμένιος θα πει πως είστε και εσείς. Εσείς που ήσασταν τρεις, που γίνατε έξι, και μετά τριακόσιοι, για να γίνεται πενήντα, και τελικά να μείνετε πάλι 6. Ναι, εσείς που μένετε πάνω από τρία δευτερόλεπτα σε αυτό το μπλογκ είστε μέρος αυτού. Οι περισσότεροι είστε γλυκύτατοι, σούπερ συμπαθητικοί, πανέξυπνοι, πανέμορφοι, χαρισματικοί, πετυχημένοι, έχετε όλα τα καλά του κόσμου. Έχετε όμως ένα μικρό ελάττωμα. Είστε λίγο κομπλεξικοί όταν ο Φαντασμένιος αναφέρεται σε κάποιους συγκεκριμένους καλλιτέχνες. Καλλιτέχνες που κάποτε ακούγατε αλλά όχι πια. Όταν δε, δείτε ανάρτηση εδώ με δαύτους βγάζετε μπιμπίκια και τους έχετε έτοιμους τους αφορισμούς "άσε μας ρε φαντασμένιο με αυτούς πάλι! αφού όλο τα ίδια παίζουν". Και μπορεί εν μέρει να έχετε δίκιο αλλά τι θα το κάνετε το δίκιο αν οι αποδαύτοι όντως βγάλουν ένα αριστούργημα. Γιατί όπως έλεγε ο παππούς του Φαντασμένιου "ποτέ μη λες ποτέ". Ο παππούς του Φάντα έλεγε και για μια παροιμία με ένα σκύλο που γάβγιζε για πλάκα, αλλά όταν γάβγισε επειδή ήρθε ο λύκος κανείς δεν τον πήρε στα σοβαρά και τους έφαγε ο λύκος όλους. Και να που φέτος οι αποτέτοιοι βγάλαν αριστούργημα. Ένα δίσκο πραγματικό φίλο της νύχτας. Φτιαγμένο με υπέροχες μελωδίες που φαίνεται να τις ξεπετά ένας πυρήνας με την καρδιά της Tracy Chapman. Η υπέροχη παραγωγή είναι διαφορετική από τις άλλες φορές και δεν έχει καμία σημασία αν αν αυτό έγινε γιατί υπήρχε η ανάγκη οι μουσικές να δέσουν με κάποιες εικόνες. Πρόκειται για τον δεύτερο (άντε τρίτο) καλύτερο δίσκο της πολυετούς καριέρας τους η οποία ίσως πάρει τα πάνω της καθώς φαίνεται πως έχουν τη διάθεση να ταρακουνήσουν και το 2014!
~~~~~~~~ο~~~~~~~~
μια εκπομπή: