Animalocollectivism

Το moonjock είναι μια χαρά για εισαγωγή και το Today's Supernatural σε βάζει για τα καλά στον animal collectivισμο.  Τελικά το Centipede Hz έχει 11 πολύ όμορφα τραγούδια στα οποία κυριαρχεί ο παλιμπαιδισμός στους ρυθμούς, η πολυσυλλεκτικότητα στο ύφος, ενώ σε μακροσκοπικό επίπεδο δημιουργεί την αίσθηση πως σε κάθε τραγούδι υπάρχουν δυο εκατομμύρια μελωδίες. Τραγούδια σαν το father time και το monkey riches δεν γράφονται κάθε μέρα, και μπαίνουν στο ράφι με τις κορυφαίες στιγμές της μπάντας (πες με merriweather post pavillion - πες με fall be kind ep). Το ανώνυμο από εδώ  είναι το monkey riches. Το είχαν κολλήσει τόσο διαολεμένα με το brothersport που φήμες λένε πως ο Φαντασμένιος προσβλήθηκε από οξύ πριαπισμό (γνωστός και ως πριαπισμός Ανδρέας Παπανδρέου). 

Δεν έγινε χαμός φέτος. Ούτε βρισίδια ούτε αντιπαραθέσεις ούτε φανατίλες. Να φταίει η κρίση; ο Σύριζα; Μάλλον έχουν πέσει όλοι πάνω στο post trip hop του flying lotus. Βοήθησε και το 7.4 του pitchfork και δεν μετετράπη σε καινή διαθήκη του animalocollectivismou. Χωρίς διώκτες της δηθενίλας, φαρισαίους αντι-χιψτεριστες , μακρυά από κήρυκες του αβαντγκαρντισμου και  μύστες της κουλ μουσικής (του κουλ γενικότερα) εν έτη 2012 ένα λαηβ animal collective μοιάζει η τέλεια αφορμή να μπει ο  Φαντασμένιος σε ένα αεροπλάνο και να ξεφύγει έστω και για λίγο από τη χώρα δοκιμαστικό σωλήνα. Πόσο μάλλον όταν η απόδρασης συνοδεύεται μετά των σπουδαίων Grizzly Bear, Diiv, Clinic, Wild Nothing, Chromatics, Fuck Buttons. Χ α μ ο ς.

~~~~~~~~~o~~~~~~~~~

Σε άλλα νέα ο poplie ξεκινά επισήμως το νέο πρόγραμμα την Κυριακή 30/09. Τα ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα δηλώνουν παρόν κατά τα γνωστά 4-6. Εδώ η ανεπίσημη πρεμιέρα. 

Τέλος κάθε Κυριακή οι popliars παίζουν στο blink . Αυτή την Κυριακή μουσικές και γραφικότητες από τον Τζον Σεξφους και τον Φαντασμένιο. Παραγγελιές δεκτές, ελεύθερα πιασίματα, και για το χορό θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας.

δίσκοι υπάρχουν, αφιερώσεις δεν υπάρχουν

Spiralako ο Φαντασμένιος σου αφιερώνει με πολύ λαβ το follow των diiv. Επιτέλους indie, επιτέλους shoegaze, επιτέλους τραγούδια.

Ο τελευταίος δίσκος των Liars είναι ο δίσκος που αν έγραφε πάνω radiohead θα ξεσήκωνε το αιώνιο ερώτημα "πότε θα βγάλουν το νέο ok computer;". To no 1 against the rush αφιερωμένο με πολλά ματς μουτς στον Τζον Στρεκ (The Headliners are coming back).

To Nocturne των Wild Nothing είναι ένας εξαιρετικός dream pop δίσκος. Εντελώς αφηρημένια και φαντασμένια μοιάζει με τη συνέχεια των περσινών Washed Out, Real Estate. Το μαγευτικό Paradise (αυτός είναι ο παράδεισος) αφιερωμένο στο παρεάκι ανυπακοής στο Αβαλί.

Οι Swans κυκλοφόρησαν έναν πολύ καλό δίσκο με ένα πολύ χάλια εξώφυλλο. Το συγκλονιστικό τραγούδι (ομώνυμο του δίσκου) seer αφιερωμένο στον χαμένο αδερφό του Ηλία Φραγκούλη / νόθο γιο του Ιβαν Μπρουνέτι/ μοναδικό αναγνώστη τούτου του μπλογκ.

~~~~~~~ο~~~~~~~

Κάθε Κυριακή οι παραγωγοί του POPLIE διαλέγουν μουσικές στο μπαρ blink (πλ. Καρύτση). Έχει και happy hour το bar έως τις 10, είναι και happy τα παιδιά του Poplie και πάει η Κυριακίλα.. χάθηκε.

Και πριν το πάρτι, ζέσταμα με ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα από αυτή την Κυριακή και κάθε γραφική Κυριακή 4-6 ζωντανά στον poplie

καλή ηλεκτρόνικα, Ευρώπες..

Ποδαρικό στα λαηβ για τη σεζόν με τους Walls. Οι οποίοι με την τίμια σεμνή εμφάνιση τους δικαιολόγησαν την παρουσία τους στην kompakt δίπλα στον the field. Χωρίς πειραματισμούς και σου ξου μου ξου για περίπου μια ώρα έπαιξαν τραινάτη ηλεκρονική μουσική που θύμιζε (πάντα με την καλή έννοια) τον μάστορα του είδους Ulrich Schnauss και τους υπερ-υποτιμημένους Port Royal (η εμφάνιση των οποίων πριν από ένα χρόνο στοιχειώνει για τα καλά τα έξι σκυλιά).

Η ταξιδιάρικη ηλεκτρόνικα τους δυστυχώς δεν κόλλαγε με τίποτα με την πειραματική δηθενική (είχαν μια υδρόγειο για κρουστό;) των drog a teck. Μετά το support του Boy στον Dan Deacon μια ακόμα κακή επιλογή support από την κατά τα άλλα υποδειγματική arte fiasco.

~~~~~~~ο~~~~~~~

Από αυτή την Κυριακή ο γραφικός οργανισμός Φανατσμένιου (ΓΟΦ) θα είναι και πάλι στας επάλξεις καθώς ξεκινούν τα ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα. Κατά τα γνωστά 4-6 ζωντανά στον poplie.

πολύ προχώ

Ο Carter φτιάχνει τα μπιτ, η Void παίζει την κιθάρα και η Tutti κρατάει τον ρυθμό. Ο δίσκος που κυκλοφόρησαν με τίτλο transverse είναι ουσιαστικά μια live (Μάιος 2011) ηχογράφηση από το roundhouse του Λονδίνου. Διθυραμβικές κριτικές από το NME και το Vice ως το Wire για ένα δίσκο πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής την εποχή της dubstep glitch witch bitch house techno μαλακίας.
Η καλή μουσική ποτέ δεν πεθαίνει, και το πιο πιθανό είναι πως δεν έχει γραφτεί ακόμα. Προς αυτή την κατεύθυνση τα 40 συναρπαστικά λεπτά απόκοσμου ρυθμικού θορύβου, σε ατμόσφαιρα διαστημικο-intustrial. έτσι

~~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~~

Και εδώ το remix που έκανε οTimon SprinkleTwin Daughters στο Hinnom TX του Bon Hiver. Πολύ προχώ, πολύ προχώ...

άκου πτώμα να μαθαίνεις

Σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια την έκανε το κουρέλι

~~~~~~~o~~~~~~~

Το 2005 στο τελευταίο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που βρέθηκε ο Νίκος Νικολαϊδης αφιέρωσε την ταινία του (the zero years) σε όσους θα την παρακολουθούσαν με μηδενικά εισιτήρια, παγώνοντας το χαμογελάκι του κατάμεστου Ολύμπιον από κουλ τυπάκια που έχουν όλα τα κονε στας κουλτούρας.

~~~~~~~o~~~~~~~

Mερικές αγαπημένες δηλώσεις:

"Την εποχή που ήθελα να βάλω βόμβες, δεν υπήρχε καμιά οργάνωση να με δεχτεί. Λοιπόν τις βόμβες τις έριξα με το Σίνγκαπουρ Σλινγκ, που έφερε τα πάνω κάτω, την Περίπολο και τη Συμμορία. Και αυτές δεν ήταν ταινίες του καναπέ"

~~~~~~~o~~~~~~~

"Βέβαια και χλεύασα τη χίπικη ιδεολογία έτσι όπως εκφράστηκε στον τόπο μας. Τουρισμό κάνανε. Ξέρεις τι σημαίνει να σε πλησιάζει μία ψιλομαστούρα κοντοκλώτσα της Β΄ Πανελλαδικής στο φουαγιέ της «Αλκυονίδας» και να σου πετάει ένα «Πάμε να κάνουμε κρεβάτι;». Καλά, μιλάμε για φρίκη. Ή ακόμα κάτι άλλες σιχαμένες μεγαλοαστές με ινδικά φορέματα τίγκα στο καθρεφτάκι, που μάζευαν υπογραφές για την ομάδα Μπάαντερ – Μάινχοφ! Πώς ν’ αντιμετωπίσεις τα κνιτάκια που ντε και καλά το ‘χανε δει χάι και την “ακούγανε” κάπου ανάμεσα Τζαβέλλα και Τζιμ Μόρισον. Άσε τους πατσουλί-Τσεγκουεβάρες και κάτι άλλες λινάτσες που κλείνονταν με τις βδομάδες, Αμπελόκηποι και Κολωνάκι, και πλάκωναν τα κέικ με χασισάκι και ναργιλέδες γαλατάτους και στο τέλος φρικάρανε και πλακωνόντουσαν με τα κατσαβίδια... Σιγά τις πύλες της ενόρασης!"

.. and Lou Barlow is the holy spirit

Το 1993 το περιοδικό Spin κυκλοφορεί με εξώφυλλο που γράφει J. Mascis is god. Υπερβολικό, ειρωνικό, προβοκατόρικο, ιδιοφυές, προφητικό, αποτιμητικό έμελε να μείνει στην ιστορία της Indie και να συζητηθεί όσο κανένα άλλο εξώφυλλο. Το 1997 και ενώ ο Barlow έχει ήδη αποχωρήσει ο J. Mascis απαρνιέται το όνομα Dinosaur Jr.
Με Pixies και Husker Du ανενεργούς τους Pavement στα τελευταία τους και με τον Jim O' Rourke να αποπλανεί αβαντγκαρντιστικά τους Sonic Youth η αμερικάνικη κιθαριστική σκηνή πέρναγε στην παρακμή. Αααα την ίδια χρονιά το Spin κάνει στροφή στο mainstream..
To 2005 εντελώς απρόσμενα το ιδιοφυές καθίκι J. Mascis ρίχνει μούτρα τα βρίσκει με τον Barlow, περιοδεύουν και κυκλοφορούν σε Dinosaur Jr επίπεδο και πνεύμα τα beyond (2007) και farm (2009).
Το 2012 οι μισές μπάντες του υπερHip φεστιβαλ pitchfork εμφανίστηκαν με μαλλί-riffs αλα Dinosaur Jr. Σε δυο εβδομάδες θα κυκλοφορήσει το 10ο δισκάκι τους με τίτλο I Bet On The Sky. Θα είναι ένας υπέροχος φλώρικος (για Dinosaur Jr) δίσκος όπου οι κιθάρες του J. Mascis θα δέσουν υπέροχα με τον τρυφεροσυναισθηματισμό του Barlow ο οποίος μάλιστα υπογράφει τον πρώτο ύμνο Dinosaur Jr μετά το reunion. ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;;;

~~~~~~~~ο~~~~~~~~

Αυτοί είναι οι Dinosaur Jr

pic via xbolotax