Σύντομη fast food κριτική
Κατέβασε το Beat the Devil's Tattoo των Black Rebel Motorcycle Band και βάλε στο repeat τα #5 και #10. Όταν ξεκολλήσεις άκου και τα #1, #2, και #3.
Κανονική φαντασμένια κριτική
Ο νέος δίσκος των Black Rebel Motorcycle Band αξίζει το πεντοχίλιαρο. Και επειδή μόνο ο fieldmoon κατάλαβε αμέσως τι σημαίνει η φράση "αξίζει το πεντοχίλιαρο", για τους υπόλοιπους χιλιάδες αναγνώστες ανοίγει παρένθεση:
τα παλιά παλιά χρόνια, τότε που τα pc είχαν σκληρούς με χωρητικότητα τάξεως μεγέθους ε φιου μέγκαμπιτς, τότε που τα κινητά ήταν μεγαλύτερα από το τσι τσι του Γάλλου παρτενέρ, τότε που ο Γεωργάτος χτένιζε το μαλλί, τότε είχαμε νόμισμα τη δραχμή. Τα δύσκολα εκείνα χρόνια μαζεύαμε το πεντοχίλιαρο και πηγαίναμε στο δισκάδικο*. Εκεί θα τσεκάραμε όλα τα δισκάκια δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή σε αυτά που έχουμε στη λίστα προς αγορά (100 must buy). Η λίστα αυτή περιελάμβανε κυρίως κλασικούς δίσκους για τους οποίους ήσουν βέβαιος πως κάνεις μια άνευ ρίσκου επένδυση. Είχες διαβάσει στο ποπ και ροκ, το διασταύρωσες και από κάποιον μεγαλύτερο, οπότε ήσουν ήσυχος. Απλά περίμενες να τα πετύχεις σε καλή τιμή (slanted n' enchanted 3.500δρχ.!!). Για τους νέας σοδειάς δίσκους η διαδικασία ήταν πολύπλοκη. Που χου τα στάνταρ του φαντασμένιου ήταν περίπου τα εξής:
1. να έχει ακούσει στο ράδιο τουλάχιστον δυο σούπερ τραγούδια.
2. να έχει πάρει καλή κριτική στο ποπ και ροκ ή σε φανζιν από συντάκτη που στο παρελθόν έχει γράψει καλά λόγια για rem ή sonic youth.
3. να έχει τιμή έως 5.500δρχ.
4. να έχει χοντρό βιβλιαράκι
Αφού ονειροπολούσε για λίγο ο φαντασμένιος (αχ να μου δίνανε 100 χιλιάρικα μόνο για να αγοράσω cd ή αχ να μου λέγανε πάρε 100 cd τσάμπα), εντόπιζε το δισκίον που πληρούσε τις άνωθεν προϋποθέσεις, έσκαγε το πεντοχίλιαρο, και πέρναγε στη φάση " μια εβδομάδα ένας μήνας ακούγοντας μόνο αυτό το δίσκο". Η φάση αυτή περιλαμβάνει και ασχολίες όπως το ξεκόλλημα του ενοχλητικού αυτοκόλλητου της τιμής**, και λεπτομερειακή ανάγνωση credits και στίχων.
κλείνει η παρένθεση.
Τα μισά τουλάχιστον τραγούδια του Beat the Devil's Tattoo των B.R.M.C. είναι εν δυνάμει της κατηγορίας "στο repeat". Δυο από αυτά πάνε ακόμα πιο πέρα και φτάνουν στην κατηγορία "για πάντα αγαπημένο". Το φολκ εν ρολ sweet feeling είναι τόσο σπαρακτικό που θα έκανε ακόμα και τον μεγαλύτερο χοντρομαλάκα να δακρύσει. Το βρωμοπαθιάρικο Aya βάζει κάτω όλα τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για γκόμενες (Angie, Layla τον πούλο!!) και επιβάλλεται να το έχουν μαζί τους όλοι οι dj για να το παίζουν όποτε βλέπουν κάποιον πελάτη να τρώει χυλόπιτα..
------------------ο------------------
*Ο σωστός μουσικόφιλος πελάτης ήξερε τις τιμές καλύτερα από τους πωλητές ενώ αποτελούσε ύψιστη ατιμωτική πράξη η ερώτηση "που έχετε τους chemical brothers;". Η μόνη επιτρεπτή επαφή με τους υπαλλήλους του δισκάδικου εκτός του ταμείου ήταν κάποια συζήτηση του στυλ "έχεις ακούσει το like swimming;" ή "πότε θα έρθει το καινούργιο sigur ros;". Στη σύγχρονη και αλλοτριωμένη εποχή που ζούμε, σωστός μουσικόφιλος θεωρείται αυτός που έχει πρώτος το link, account στο what cd, rss στο γαμάτο blog, και άλλα βαρετά πράγματα.
**Ο καλύτερος τρόπος είναι με χαρτί τουαλέτας και οινόπνευμα (επιστημονικά αποδεδειγμένο)