η κακία της εβδομάδας

Γιατί αυτός είσαι!! τέλος

το τραγούδι της εβδομάδας

Ενα τραγούδι βγαλμένο από τη ζωή. Ενα τραγούδι ύμνος στο Ελληνικό εναλλακτικό καλοκαίρι της δεκαετίας του 90.. με άγνωστο τίτλο ερμηνευτή δημιουργό κλπ.. μπορείτε να το βρείτε κριμένο στο τέλος της εκπληκτικής συλλογής της pop art try a little sunshine ή εδώ. Απόδειξη πως τα απλά πράγματα είναι και τα πιο ωραία..

τι οφείλω παρακαλώ;

Και ενώ το συναυλιακό καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι στην περίοδο αιχμής του, ο fantasmenios συνεχίζει να σφυρά αδιάφορα, και προτιμά να μοιραστεί με τους 6 αναγνώστες του μια συγκλονιστική εμπειρία του "απεσταλμένιου" fieldmoon:

YO LA TENGO, FORUM, LONDON, 11^th OF NOVEMBER 2006

Another time in another room
You told me stars would fall
You told me ice would melt
You told me everything!
Now and again
A bad debt won’t wait
I won’t wait.

A bad debt follows you, Go Betweens, before Hollywood

Το δικό μου χρέος ξεκίνησε πριν από 9 χρόνια …. Yo la tengo, An Club, 1997, με τον καλύτερο δίσκο στις αποσκευές του (cliché no 1). Το μόνο που κατάφερα ήταν να διαβάσω την κριτική από το Pop and Rock επί Πετρίδη εποχής, μια ακατάπαυστη αποθέωση από τους παραγωγούς του Rodon Fm, με το stereo να παίζει Τοm Courtenay again and again … Τότε ήμουν πολύ μικρός, πολύ μαλλιάς και πολύ άσχετος με τα μουσικά δρώμενα … όχι βέβαια ότι αυτό άλλαξε με τον καιρό (εκτός από την ηλικία και τα μαλλιά) αλλά τουλάχιστον τώρα την παλεύουμε κάπως παραπάνω … Αφού λοιπόν απέτισα τον καθιερωμένο σαββατιάτικο φόρο τιμής μου στην Camden Town ,πήρα Tube , Northern Line , Kentish Town και γραμμή για το Forum όπου διεξαγόταν η συναυλία … Καταφθάνοντας στην συναυλία , και περιμένοντας στην ουρά (σε αυτήν την χώρα η ουρά είναι μεγάλο φετίχ) και ψάχνοντας αναπτήρα (στην τελευταία συναυλία στο Roundhouse είχαμε smoking ban rules) , ακούω την κλασσική δόση μου από ελληνική κουλτούρα (ρε Σπύρο τι ουρά είναι αυτή …) και κάπως έτσι μπήκαμε στο Forum ….
Το Forum είναι ψηλοτάβανο και μεγαλύτερο Gagarin , όπου ευτυχώς επιτρέπει τα πάντα … Με την Guinness ανά χείρας και με τους πρώτους ήχους των Minotaur Shock o κόσμος άρχισε δειλά δειλά να ζεσταίνεται και να πλησιάζει προς το συγκρότημα (cliché no 2) .
Οι bristolezoi και υπογράψαντες στην αγαπημένη 4AD Minotaur Shock με τους κινηματογραφικούς / idm / indie pop ρυθμούς τους , την αιθέρια Emily στο κλαρινέτο , παρουσίασαν ένα αξιόλογο set από τον τελευταίο δίσκο τους που θα πρέπει να αποτελεί μέρος σε κάθε σοβαρή indie δισκοθήκη (cliché no3) ή I-pod για να καταλαβαινόμαστε ….
Αναμονή , χειροκροτήματα, έλεγχος μουσικών οργάνων , επίσκεψη στην τουαλέτα γιατί τα pints είναι άτιμο πράγμα, τα φώτα χαμηλώνουν, Ιra Georgia, and James on Stage. Οι πρώτοι ήχοι από το Beanbang Chair χωρίς την τρομπέτα όμως , και στο καπάκι Burry the Hatchet , όπου κάπου εκεί η συναυλία άρχισε για τα καλά ... Είναι φορές που βαριέσαι αφόρητα, είναι κάποιες φορές που χασμουριέσαι μέχρι να στρώσει ο ήχος και το πρόγραμμα , είναι φορές που νιώθεις δέος απέναντι στο όνομα οπότε μιλάς ασύστολα για το πόσο γαμάτοι είναι , και είναι μια φορά στο τόσο που το βουλώνεις γιατί αυτό που ακούς και βλέπεις είναι πάνω από εσένα και τους γύρω σου , και νιώθεις τα χέρια στο πίνακα του Michelangelo να ενώνονται … Julie Christie the rumours are true , Σχόλια περί Μπους , Mr Tough , Feel like going home , The room got heavy , Sugarcube από ότι θυμάμαι , και κάπου εκεί έπαιξαν το the story of Yo La Tengo … όπου μας σήκωσε , μας έκανε μια περιστροφή στον αέρα , μας έριξε στους τοίχους , χωρίς καν να μας γυρίσει στις θέσεις μας . Το ζεύγος Καplan προσπάθησε να μας κατευνάσει με τα γλυκά μουρμουρητά τους στο Everyday , μας παρέδωσε ένα εντελώς τριπαρισμένο και αγνώριστο today is the day… πέρασε από όλα σχεδόν τα αμερικανικά είδη μουσικής μέσα σε δύο ώρες, watch out for me Ronnie, Let’s be Still… και κάπου στο τέλος autumn sweater …μεγάλη ανατριχίλα … τρία encore… απίστευτο standing ovation από όλο to forum και όχι δεν έκλεισαν με το little corner of the world (οι φωνές του Ελληνικού μπλοκ δεν εισακούστηκαν) but who gives a fuck, διότι ….

Τελικά τα αστέρια έπεσαν
Ο πάγος έλιωσε
Το χρέος ξεπληρώθηκε …

By fieldmoon

τι λεν οι άλλοι

Ο fantasmenios με αφορμή το νέο δίσκο the sun των fridge, πέρασε όλο το σαββατοκύριακο ανακαλύπτοντας και την υπόλοιπη δισκογραφία τους. Ο Βασίλης Παυλίδης τα λέει για αυτούς όπως πρέπει εδώ.

Οπως πολύ καλά τα λένε και οι mogwai για το τελευταίο live earth. Από το http://www.mogwai.co.uk/ :

Since the Live Earth concert the other day, everything has changed. In these 2 days since the concert the environment has apparently regenerated up to 68% of the damage done by humans because of the sheer quality of the music played by David Gray and Black Eyed Peas. When Madonna played, the ozone layer hole sealed up, probably to keep the great music from leaking out into space!

Most amazingly of all though, I woke up this morning to find 3 new full grown trees in my back garden with a note from James Blunt which read,"I'm planting trees in your area for the environment's sake, stay beautiful".

How good is that?

το τραγούδι και το παιχνίδι της εβδομάδας

Είμαστε στα μέσα του καλοκαιριού για τα καλά, και ο fantasmenios έχει διάθεση μόνο για παιχνίδι και τραγούδια όπως το ταξιδιάρικο glowing the heart of the world. Το τραγούδι ήταν στο EP road map που μοίραζαν στις συναυλίες τους οι calexico στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας (ο fantasmenios ποτέ δεν φανταζόταν πως θα έλεγε αυτή τη φράση).

μικρός στο μάτι...

Αυτά παθαίνεις αν αντί για δίσκους πουλάς μούρη.. και δεν είσαι ο Dizzee Rascal. Ο Dizzee μπορεί να πουλάει μούρη γιατί από τελειωμένο αλητάκι του ανατολικού Λονδίνου πλέον θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς για τα 00s.. και βάλε..
Oλα ξεκίνησαν όταν ένας καθηγητής του στο σχολείο πιστεύοντας πως ο νεαρός Dylan Mills έχει ταλέντο στη μουσική του επέτρεψε να χρησιμοποιήσει έναν υπολογιστή του σχολείου για αυτό το σκοπό. Ακολουθεί πειρατικό ράδιο, η πρόχειρη ηχογράφηση/κυκλοφορία του I luv u, η γνωριμία με τον μέντορά του Wiley, και η καταξίωση με το boy in da corner το 2003. Στίχος σταθμός : I'm a problem for Anthony Blair. Στα 19 του κερδίζει το βραβείο Mercury. Είναι τέτοια η καταξίωση που όταν το 2004 οι Tv on the Radio παραλαμβάνουν στο Hollywood ένα βραβείο για το δίσκο τους (με συνυποψηφίους Wilco , Streets κλπ) δηλώνουν πως όλα καλά αλλά δώστε προσοχή στον Dizzee Rascal.. θα τον ακούνε και τα παιδιά μας...
Αφού την βγάζει καθαρή από ένα επεισόδιο με μαχαιρώματα (και πολύ κουτσομπολιό) στην Αγία Νάπα κυκλοφορεί το δεύτερο δίσκο του showtime. Τα επόμενα χρόνια δίνει βάρος σε συνεργασίες (βλ. Beck) και προσπαθεί να κάνει άνοιγμα και στην Αμερική. Οταν ο δημοσιογράφος του περιοδικού Spin τον ρωτάει αν είναι δυνατόν οι Βρετανοί να πάνε μπροστά ένα μουσικό είδος που γεννήθηκε στην Αμερική, Ο Mills με άνεση του απαντά: «φυσικά ναι, δεν θα είναι και η πρώτη φορά..». Ο Dizzee πλέον θεωρείται mainstream και μοιάζει φυσικό η nike να σχεδιάζει παπούτσι για την πάρτι του. Παράλληλα ξεκινά και την Dirtee Stank Records για να να βοηθήσει νέα ταλέντα. Το όνομα εμπνευσμένο από τους πρώτους στοίχους που έγραψε. Το νεότερο επεισόδιο στην ιστορία του Mills το νέο του LP maths and English. Maths γιατί η μουσική είναι μαθηματικά και English γιατί οι στοίχοι του είναι στα Αγγλικά!! Στο δίσκο συμμετέχουν και οι συμπαίκτες από την εθνική ελπίδων του νησιού Alex Turner (Arctic Monkeys) και Lily Allen. Πέρα από την κλασική hip hop θεματολογία-συμπεριφορά του τύπου τα χώνουμε παντού και έχουν δει πολλά τα μάτια μας, αυτό που κάνει τον Dizzee Rascal ξεχωριστό είναι οι πολλές ιδέες του. Σε τέτοιο βαθμό που αναγκάζει τον fantasmenio να καταφύγει σε γνωστή φράση κλισέ: είναι το παιδί θαύμα. Με σωστές δόσεις χιούμορ και ειρωνείας παραμένει πρωτότυπος ακόμα και όταν χρησιμοποιεί samples που μέχρι και ο πιο άσχετος καταλαβαίνει. Στα καλύτερα του πουλάει μούρη στους placebo τούτου του κόσμου λέγοντας A friend in need is a friend indeed /But a friend with no money and no weed.

το τραγούδι της εβδομάδας

Τι μπορείς να πάθεις με ένα τραγούδι που ενώ σχεδόν μισείς το συγκρότημα: αυτό σου κολλάει -- σου αρέσει -- σε βασανίζει -- το καταπιέζεις -- τελικά το δέχεσαι -- το αναζητάς -- το απολαμβάνεις -- περνάνε 7 χρόνια -- το ακούς τυχαία -- σου αρέσει όπως τότε και καλύτερα --το κατεβάζεις στο τσακ μπαμ -- διαβάζεις και τους στίχους -- λες τι μαλακίες λεει?! -- ακούς τον ρυθμό -- ξανακυλάς -- θα ήθελες να ήσουν dj έστω και για ένα μόνο βράδυ -- να το βάλεις και να πάθουν όλοι πλάκα -- που το θυμήθηκε? -- τι κομμάτι!! -- πως το λένε? -- το Machismo των Gomez είναι φίλε..

μικρά στο μάτι!

Ζούμε την εποχή του mp3 για τα καλά. Βασικό χαρακτηριστικό είναι η υποχώρηση του δίσκου και η ανάδειξη των τραγουδιών. Αυτό o fantasmenios δεν βλέπει το λόγο γιατί να είναι κακό, καθώς και κατά την άνθηση της ροκ εντ ρολ μουσικής οι καλλιτέχνες κυρίως singl-ακια κυκλοφορούσαν. Άλλωστε τα τραγούδι έχει σημασία, και ένα καλό τραγούδι παραμένει καλό είτε σε single μόνο του είτε σε LP παρέα με άλλα 10 (πιθανώς και μάπα) τραγούδια. Προβλήματα προκύπτουν όταν και το τραγούδι υποβαθμίζεται, όπως γίνεται με τα ringtones και τις διαφημίσεις.. Αντίθετα ιδού 4 δισκάκια με 4-6 τραγούδια έκαστο που κυκλοφόρησαν τους τελευταίους μήνες και αξίζουν προσοχής:

Μετά το αγαπημένο Tripper οι Δανοί Efterklang χτυπούν με Το Limited mini album Under Giant Trees. Limited όνομα και πράγμα καθώς κυκλοφόρησαν όλα και όλα 4500 cd και 1200 12". Φυσική συνέχεια του tripper με τα πνευστά να κάνουν και πάλι τη διαφορά, το νέο αυτό EP καθιερώνει στη συνείδηση μας τους Efterklang ως ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της αξιόπιστης leaf records.

Οι Maps ουσιαστικά είναι το όνομα με το οποίο κυκλοφορεί μουσική ο James Chapman (πρώην Short Break Operator). Πρώτη του δουλεία το start something ep που ήταν το πρώτο σοκ για το 2007. Η γνωστή και επιτυχημένη συνταγή: dream όπως λέμε My Bloody Valentine, pop όπως λέμε Go Betweens ambient electronica όπως λέμε Urlich Schnauss και φωνητικά όπου χρειάζεται. Το αποτέλεσμα μοιάζει με Βρετανική απάντηση στους Postal Service. Πρόσφατα βγήκε από τη mute και το καινούργιο πιο φασαριόζικο we can create. Ο Chapman για τα live έχει την υποστήριξη από 5μελές συγκρότημα.

Οι Junior Boys μπορούν να είναι περήφανοι για την παραγωγή του τελευταίου δίσκου so this is goodbye. Αλλά και οι συνθέσεις τους ήταν πολύ καλές γεγονός που επιβεβαιώνεται όταν αυτές αφήνονται για remix σε ονόματα όπως οι Λονδρέζοι Kode9 και οι hot chip (που είναι ταλαντούχοι και ανερχόμενοι),ή ο εκ Detroit χαουζάς Carl Craig. Το dead horse EP που προέκυψε κρατά στην πρώτη γραμμή και για το 2007 τα τραγούδια των Junior Boys.

Τα Remixes ο βασικός λόγος ύπαρξης και για το hearts and minds EP των Dexto. Πέρα από την εκτέλεση του ομότιτλου τραγουδίου που υπάρχει και στο πολύ καλό ντεμπούτο τους consequence music, στο EP επιχειρούν remixes οι Clark, Alias και Arkham. Dextro είναι ο πολύ-οργανίστας Σκοτσέζος Ewan Mackenzie μέλος του πειραματικού metal συγκροτήματος Snowblood. Τον συγκρίνουν με τους συμπατριώτες του boards of Canada αλλά μάλλον μοιάζει πολύ περισσότερο με τον Urlich Schnauss και τον Christian Kleine.. Τα remix δεν στερούνται φαντασίας και στην περίπτωση του Clark και τόλμης (..καθώς του δίνει και καταλαβαίνει..)