26 October 2009

Η κάθοδος των 9 | Do Make Say Think στο Rodeo


H τέλεια Κυριακή: Μια ώρα συν, καφές, εφημερίδα, σοκολάτα, βροχή, γκολ ο Κατσουράνης. Επίλογος με τη συναυλία Do Make Say Think.

Η προσέγγιση..
Με φανταστικές οδηγικές κινήσεις και μετά από 40 λεπτά κύκλων, στροφών και αναστροφών ο φαντασμένιος απελπισμένος παρκάρει εκεί που μοιάζει ότι είναι το πουθενά. Για καλή του τύχη το πουθενά ήταν 2 λεπτά από το Rodeo. Γαμώ!

Η μπίρα.
7 λεπτά στην ουρά, αμστελ μπουκάλι 5 ευρώ!! Μας γάμησε!

Το σαπορτ #1..
Το πρώτο σαπορτ ήταν οι
The Happiness Project, δηλαδή
το side-project του μπασίστα Charles Spearin των do make say think. Το The Happiness Project βασίζεται σε ένα απλό κόνσεπτ. Ο Spearin έβαλε φίλους και γείτονες να μιλήσουν για την ευτυχία, τους ηχογράφησε και στη συνέχεια προσπάθησε να παίξει μουσική από τις μελωδίες που δημιουργούνται από τον προφορικό λόγο. Ακούστε οπωσδήποτε την άποψη της εξάχρονης γειτόνισσας του για το τι είναι ευτυχία στο vittoria. Από θεματικής άποψης ξεχωρίζει το Vanessa, στο οποίο η πρωταγωνίστρια, εκ γενετής τυφλή, ανακτά την ακοή της έπειτα από επέμβαση στον εγκέφαλο Στο τραγούδι περιγράφει πως ένιωσε την πρώτη φορά που άκουσε ήχο μετά από 30 χρόνια.. Πολύ καλό live, απλά γάμησε!!

Το σαπορτ #2..
Η συνέχεια άνηκε στον
κιθαρίστα Ohad Benchetrit που κυκλοφορεί εκτός των do make say think με το προσωπικό σχήμα με όνομα years. Συμπαθητική εμφάνιση με ακουστική κιθάρα, παραμορφώσεις και τρομπέτα. Ανέβηκε επίπεδο όταν ανέβασε τα ντεσιμπέλ στο τελευταίο τραγούδι, όπου τον συνόδευσαν και οι υπόλοιποι do make say think. Εκεί ο φαντασμένιος σκέφτηκε πως ζούμε ιστορικάς στιγμάς.. θα γαμήσουν οι do make say think!

Οι do make say think..
Ήταν εννέα. Δυο τρομπέτες δυο κιθάρες, μπάσο, βιολί, δυο ντραμς και μια κοπελιά πίσω από την κολόνα που μάλλον έπαιζε πλήκτρα στοιβάχτηκαν στη σκηνή(sic) του rodeo. Με τόσα μπράτσα κιθάρας, δοξάρια κλπ πάλι καλά που δεν βγάλανε τα μάτια τους. Όχι μόνο δεν ξενέρωσαν αλλά γουστάρανε κιόλας που έπαιζαν. Ο κόσμος πάλι όχι και τόσο. Με το δίκιο του καθώς πλήρωσε να δει το συγκρότημα αλλά εκτός των 10-15 που καθόταν εμπρός στη σκηνή (sic) το πολύ-πολύ να είδε κάνα κεφάλι. Ο μαλάκας που αεριζόταν γαμιέται!

ο MVP..
Ποιος άλλος;;; o
Charles Spearin! Για δυο λόγους:
1. Είναι ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου (βλ. φωτογραφία)!! [σημείωση: o φαντασμένιος είναι πλέον ΠαΣοΚ]
2. Μετά από μια ώρα live, είπε την πιο γαμάτη αυτοσαρκαστική ατάκα της χρονιάς "και τώρα θα παίξουμε το δεύτερο τραγούδι μας"!

Η αποχώρηση..
Βρεγμένη άδεια Αθήνα..

-----------------ο-----------------

Τα ακραία μουσικά φαινόμενα θέλουν επειγόντως ξεμάτιασμα! Και πως να μην μας πιάσει το μάτι μετά από το φανταστικό βίντεο του deponx από το live του Daedelous(βλ. δυο ποστ πιο κάτω). Ο deponX στο κρεβάτι και η Εργοτελάρα άτυχη (;).. Φτου φτου φτου, περαστικά και όχι άλλα χαμένα τετ α τετ από εδώ και πέρα.

pick via flickr

8 comments:

fantasmenios said...

θα αυτομηνυματωθώ και πάλι.

μετά το live των Crippled Black Phoenix, και σε τούτο το live δεν εμφανισθεί κανένας από τους wanna be john Peel wanna be tony wilson της πόλης μας.

άρα ποστ ροκ τέλος. δεν είναι τρεντυ πια και επισήμως..

POST ROCK IS DEAD

Anonymous said...

twra einai techno....;-)

Anonymous said...

Eyxaristo re F.
Akoma dino maxh....
dX

V for varethika.. said...

το μάτι που σας έπιασε ήταν γαλανό...δεν ξεματιάζεστε με τίποτα..φτου φτου

gkotsis said...

Μιας και ήμουν και εγώ εκεί, να προσθέσω ορισμένα:

-Αμφιβάλλω κατά πόσο το happiness project είναι "scientific". Έτσι το ονόμασε ο ΓΑΠ. Οι καλύτερες στιγμές ήταν αυτή της πρώτης γειτόνισσας που περιγράφει την ευτυχία.
-Το Years μου άρεσε. Μου θύμισε λίγο Nick Drake. Μάλιστα μίλησα με τον "mr years" μετά και επειδή τον βρήκα κουλ*, αγόρασα το cd του, το οποίο μετά φυσικά ξέχασα στην αθήνα
-Η μπύρα είχε 5 euros, το ποτό 6. Μετά από δύο μπύρες, πήρα 2 ποτά, τα οποία ήταν σίγουρα μπόμπα όμως. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
-Ο χώρος είναι όντως τραγικός. Εγώ πάντως δεν έκανα καν προσπάθεια να πάω μπροστά...μετά από λίγο καβάτζωσα και ένα (απο τα δύο συνολικά?) τραπεζάκι


Επιπλέον:
-Οι DMST συνολικά μου έβγαλαν μια αίσθηση απίστευτης καύλας. Έχουν την ίδια όρεξη να παίξουν με τον ίδιο ενθουσιασμό ενός band που είναι στα πρώτα του βήματα.
-Θα ήθελα να ακούσω το Horray! hooray! hooray!
-* Ο mr years μου επιβεβαίωση μια ιστορία που φαντάστηκα πριν από χρόνια όταν ταξιδεύοντας με το τρένο στη δανία άκουγα DMST. Κατά την ακρόαση του fredericia, το τρένο πέρασε από την πόλη Fredericia. Τότε είχα ενθουσιαστεί. Προχτές ο "mr years" μου επιβεβαίωσε ότι κάπου στο 2000+ είχαν περάσει 3 μέρες εκεί για συναυλία, αλλά ο club owner ήταν πολύ κουλ και τους άφησε να jammaroun γενικότερα. Κάπως έτσι γράφτηκε το fredericia...


ΥΓ: πολύ μαρέσ το μπλογκ σου

fantasmenios said...

@v for varethika: τα είπες όλα τα λόγια;;;;

@gkotsis
καταρχάς ευχαριστώ για το ρεπορταζ!!

νομίζω το είπε ειρωνικά το "scientific", γενικά ήταν ειρωνικός..

στα υπόλοιπα συμφωνώ απόλυτα.

yo!

V for varethika.. said...

Βεβαίως και τα είπα όλα και λάδι έριξα και σ' έφτυνα συνέχεια αλλά τίποτα...είναι άτιμο το γαλανό το μάτι....

fantasmenios said...

α πα πα πα πα...